|
||||||||
“ Vin Mott’s enthusiasm for making music is only matched by his work ethic, Vin Mott, hij is bijna dertig, afkomstig uit Pequannock, NJ en ontdekte de blues en roots muziek wanneer hij studeerde aan de middelbare school. Het geluid van de harmonica intrigeerde hem en door zelfstudie leerde hij zelf spelen. In 2007 begon Vin muziek te studeren aan het Berklee College of Music in Boston, MA. Daar studeerde hij af in 2011 met een BA in Songwriting. In de zomer van 2013 keerde Vin terug naar New Jersey. In de daarop volgende jaren trad Vin vooral lokaal op samen met gitarist Sean Ronan. Vin’s stijl laat duidelijk de invloeden van klassieke Chicago/Memphis blues artistien als James Cotton, Little Walter, Junior Parker, Muddy Waters en Howlin' Wolf horen, waaraan hij flarden rock’n’roll en soul toevoegt. Zijn muziek is rauw, levendig en groovy. Vin’s songwriting is direct, soms sarcastisch en agressief, geschreven met een drang, die niets te verbergt. Vin Mott debuteerde in 2017 solo met ‘Quit the Women for the Blues’. De opvolger ‘Rogue Hunter’, die deze maand uitgebracht werd, nam hij op met Dean Shot (gitaar), Steve “Pretty Boy” Kirsty (bas) & Matt Niedbalsky (drums). Dat Vin Mott’s muzikale invloeden die uit Chicago, Memphis, Texas en New Orléans zijn, dat hoor je op ‘Rogue Hunter’ en in de twaalf originele tracks opnieuw. Het album opent met ”Car Troubles Made Me a Good Blues Singer” waar Vin met een dikke “blast of blues” zelf de intro doet. De rest zit hem vooral in zijn verhaal waarin hij de mantra die rond de titel hangt, uit de doeken doet. ”Give Me Cornbread” is een Chicago shuffle waarin Vin ons vertelt dat zijn liefde voor maisbrood, zijn hart naar het Zuiden leidde. In de titelsong ”Rogue Hunter” brengt Vinn hulde aan Bo Diddley waarbij er in Diddley’s nummer “Roadrunner”, wat van Dean Shot’s slide gitaar gemengd wordt. We rocken nog wat verder op “Ice Cold Beer”, dat zeker een meezinger wordt. ”Honey” wat daarna volgt is een country blues, waarin Steve “Pretty Boy” Kirsty op contrabas het tempo remt, waarna het met ”Whistlin’ By the Graveyard” opnieuw snel stijgt. Het verhaal, dat Vin in de slow blues ”Paterson Is Crumblin’” over de verlaten fabrieken en criminaliteit in 3rd Ward in Noord New Jersey heel knap brengt, is minder optimistsisch en erg hard. Dean Shot klinkt door zijn strakke riffs als Hubert Sumlin in de shuffle ”I Got the Blues On My Mind” en, ”Countin’ On Them Chickens” is een folky intermezzo. Het sentimentele ”Fire To Your Flame” een relaxte country blues, ”Please Mr. Devil” is, wat de titel al doet vermoeden, wat donkerder en het rauwe ”Greaser” lijkt op een surf rock klassieker, waaraan een serieuze portie harp aan toegevoegd werd. Voor Vin Mott betekent muzikant zijn meer dan ambitie. Hij wil uit zijn muziek meer uithalen, dan de inspanningen die hij erin steekt. Zijn grote liefde voor de blues harp demonstreert hij uitgebreid op ‘Rogue Hunter’, waardoor het voor de luisteraar heel aantrekkelijk en genietbaar wordt. “ Being a musician is for Vin Mott, more than having ambition. He wants to get more out of his music than the efforts he puts into it. He demonstrates his great love for the blues harp extensively on 'Rogue Hunter', what makes it for the listener comfortable and enjoyable. “ - esc for www.rootstime.be Eric Schuurmans
Album track list: Album line-up: Discography VIN MOTT:
|
||||||||
|
||||||||